Mniejsza kolejka, krótszy czas oczekiwania oraz pokrycie wszystkich kosztów związanych z wyjazdem do sanatorium (włącznie z opłatą za przejazd do miejsca leczenia ujednoliconą do wysokości kosztów podróży najtańszym środkiem komunikacji publicznej) – taki wyjazd możliwy jest w ramach rehabilitacji z ramienia Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Istotny jest fakt, że skierowanie do sanatorium z ZUS może otrzymać jedynie osoba, która jest zagrożona niezdolnością do pracy wynikającą z postępu choroby lub taka, której pobyt w sanatorium pomógłby w powrocie do aktywności zawodowej. Skierowanie może otrzymać tylko osoba ubezpieczona w ZUS.

Rehabilitacja w ramach prewencji rentowej ZUS

Podstawą otrzymania skierowania jest złożenie „Wniosku o przeprowadzenie rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej ZUS„. By dokument był ważny, musi zawierać kompletne dane osobowe oraz PESEL, a także opis choroby i uzasadnienie potrzeby rehabilitacji. Pacjent udaje się w tym celu do swojego lekarza prowadzącego, który po przeprowadzeniu badań i analizie historii choroby przygotowuje wniosek, w którym opiniuje zasadność takiego wyjazdu. Musi on zostać złożony w oddziale ZUS właściwym ze względu na miejsce zamieszkania pacjenta. Do wniosku należy dołączyć kopię dokumentacji medycznej, na podstawie której wniosek został sporządzony (jeżeli pacjent posiada takie kopie). Następnie pacjent wzywany jest do ZUS na badanie przez lekarza orzecznika, chyba, że ZUS na podstawie załączonej dokumentacji medycznej bez wątpliwości uzna zasadność leczenia sanatoryjnego.

Termin wyjazdu można wskazać samodzielnie, nie może on jednak wykraczać poza okres, na którzy zostało przyznane świadczenie rehabilitacyjne, zasiłek chorobowy lub renta – jeżeli ubezpieczony w ZUS pobiera takie świadczenia. W przypadku osób otrzymujących świadczenia rehabilitacyjne lub rentę, skierowane do sanatorium z ZUS mogą być tylko tacy pacjenci, u których lekarz orzecznik stwierdził szanse na powrót do sprawności, a co za tym idzie do pracy. Celem kierowania pacjentów na leczenie sanatoryjne przez ZUS jest ich przywrócenie do aktywności zawodowej. Ten warunek musi koniecznie zostać spełniony. Jeżeli w ocenie lekarza orzecznika chory nie ma szans powrotu do zdrowia, taka osoba nie otrzyma skierowania do sanatorium.

Leczenie stacjonarne lub ambulatoryjne

ZUS może wystawić skierowanie na leczenie w trybie stacjonarnym, czyli wyjazd do sanatorium. Takie leczenie powinno trwać 24 dni. Alternatywą jest leczenie ambulatoryjne – odbywające się w miejscu zamieszkania pacjenta. Druga forma rehabilitacji nie wymaga wyjazdu i w niektórych przypadkach może być korzystniejsza dla pacjenta. Istotny jest również czas oczekiwania – chory wyjeżdża w ciągu kilku tygodni (do dwóch miesięcy) od akceptacji wniosku.

Nie ma limitów wyjazdów do sanatorium ze skierowania ZUS. Jedynym ograniczeniem jest okres przyznania świadczenia, tak jak zostało wskazane wyżej. W tym czasie chory może kilkakrotnie ubiegać się o wyjazd i z niego skorzystać, jeżeli tylko lekarz orzecznik uzna zasadność prowadzenia terapii w uzdrowisku. Przesłanką jest tutaj wyłącznie kryterium skuteczności leczenia sanatoryjnego w konkretnym przypadku danego pacjenta. Kuracjusz ma również możliwość zgłoszenia swoich preferencji co do miejsca wyjazdu, które są brane pod uwagę; oczywiście jeśli są zgodne z profilem leczenia. ZUS ma podpisane umowy z ponad setką różnych sanatoriów.